Mirissa 2020

Zoals ieder jaar zijn we weer door Hans naar Düsseldorf gebracht, om daar onze 9de reis naar Sri Lanka te beginnen.
Deze keer vlogen we weer met Etihad, waarmee eerder goede ervaringen mee hadden. Via Abe Dhabi landden we 's nachts om 4 uur op Bandaranaika int. Airport. De gebruikelijke plichtplegingen gedaan en in de van te voren bestelde taxi gestapt, waarvan de chauffeur met een groot bord TEUNIS EN ALIDA DE JONGH PELK erop bij de uitgang stond te wachten. Ook had ik al een mailtje ontvangen, maar nog niet gelezen, waaruit de aanwezigheid van de taxi bleek. Een kwartiertje later stonden we op de stoep bij Summer Side Residence, waar we 2 nachten bleven. Vervolgens zijn we weer eens lekkere sizzling steak gaan eten bij El Torro, een soort Mexicaans restaurant met een Sri Lankaanse eigenaar. De steak wordt daar met arak overgoten en dan gaat de brand erin. Werkelijk vlammen van minstens een meter hoog. Veel viel er hier na de bomaanslagen niet te merken, alleen dat er wat meer Sri Lankaanse gasten waren, die met hele flessen vodka, arak en whisky Johnnie Walker black label feest vierden met uit het buitenland overgekomen familie en/of vrienden de pot kwamen verteren. Het guesthouse was tot onze verbazing goed bezet, want één van de bomaanslagen was hier nog geen 3 km vandaan geweest. Onder de 75 doden was ook een broer en neefje van de baas van het guesthouse. Even was het moeilijk geweest met dezetting, maar het trok alweer aan zei hij.

Met de taxi gingen we via de A1 verder naar Kalutera, waar we 6 jaar geleden ook waren geweest. Weer in een ons vertrouwd guesthouse. Na in een zwembadje van 5mx3m gezwommen te hebben, gleed ik uit en raakte gewond aan elleboog, knie en enkel. Gelukkig had ik 2 ehbo trommeltjes en een goede verpleegster tot mijn beschikking, anders had het dokterswerk geworden. De dochters van de beheerder waren flink gegroeid na de jaar, die we niet meer daar waren geweest.
Tot zover dit verslagje. Groetjes van ons.