De laatste etappe

RETTEKETET, EINDE VAN DE PRET, TERUGVLIEGEN NAAR ONS EIGEN LEKKERE BED.
Na eeen superverblijf in Hikkaduwa, waar veel toeristen letterlijk de (glazenbodem) boot in gaan, door zich te laten verleiden met mooie verhalen over koraal, koraalvissen en schildpadden, die op zo'n tripje te zien zouden zijn. Een verhaal doet de ronde, dat een Russisch stel met een mooi verhaal over dit beschermde (ja,Russisch wordt hier al de voertaal)natuurgebied, van regeringswege, een bedrag moet worden afgestaan aaan het departement van archeologie en agricultuur, voor het welzijn van de schildpadden en het koraal.Als bewijs worden allerlei mooi vervalste papieren tevoorschijn getoverd, waardoor de prijs voor een tochtje met de boot met glazen bodem toch wel flink kan oplopen. Normaal is dit ongeveer Rs1500,- . Er wordt hier in SL meestal begonnen het dubbele te vragen. Maar door al die toeslagen kwam de prijs uit op Rs30000,-,ongeveer €175,- Niet gek voor 2 personen en eventueel nog meer passagiers, wat nu niet het geval was.Na ongeveer een half uur à drie kwartier rondgevaren te hebben in troebel water, bleef het resultaat beperkt tot geen koraal,wat er bijna niet meer is op die plaats (wel in de veel voorkomende muren verwerkt), geen schildpadden, slecht 3 papagaaievissen, die hier volop aan de kust te drogen hangen.Dag roebels, dag vissen. Als troost kon men nog een zakje zeegras kopen om twee naar het strand gesleepte reuzeschildpadden te voeren.Ook wij werden "slachtoffer" van de praktijken van de mensen,die het eigenlijk de toeristen naar de zin moeten maken.We hadden nogal trek in een glaasje juice. In een restaurantje bestelden we 2 zgn.sinaasappellassies. Normaal zou je zeggen, dat dat van sinaasappels gemaakt wordt, maar in ons geval werden 2 zuivere limesapjes geserveerd. Op mijn reaktie, dat we sinaasappellassies besteld hadden kregen we te horen, dat het groene sinaasappels waren. Nu ken ik die nog wel uit Suriname, maar die smaken toch echt anders dan limoentjes.Er was geen discussie mogelijk, dan maar gewoon weggelopen. Komen we 100 meter verder, zien we naasst een kleding/souvenirwinkeltje een één meter breed hokje, waar een bordje stond, dat ze daar sapjes verkochten. ik wilde bestellen. We werden direkt herkend door de zoon van de eigenaar van het guesthouse "Sea Front waar we afgelopen nacht hadden gelogeerd. Zijn vrouw beheerde het kleding/souvenirwinkeltje. Wilde ik afrekenen,maar ze wilden niets hebben voor de in dit geval 2 heerlijke fruitm.ixjes. Toch maar wat toegeschoven aan deze supervriendelijke mensen. Zo kan het dus ook.Tussen Galle en Kalutera hebben we een ongelooflijk aantal schilpaddenrehabilitatieoorden gezien,alsook een ongelooflijk aantal kruidentuintjes, waar iedere driewielerbestuurder je wel even heen kan brengen. Voor ons verblijf in Kalutera hebben we om diverse redenen gekozen voor een guesthouse, waar we 3 jaar geleden ook verbleven en de brave pensionhouder het toen niet overleefde. Na een grondige verbouwing runt nu de weduwe, moeder van 3 zonen het bedrijf, samen met een ander weduwvrouwtje. We zijn er 2 dagen gebleven en hebben toch wel weer leuke ervaringen opgedaan. ondanks alle ellende, die zij heeft meegemaakt,staat ze toch wel erg positief in 't leven. Ervan overtuigd, dat haar man nu beter af is. Dat wordt haar dan ook zo iedere maand voor een X bedrag door een buddhistische monnik verteld. Bij ons vertrek stond het huilen haar nader dan het lachen. Niet te geloven, maar ons ook.
Het was die dag Singalees Nieuwjaar. Om naar Negombo te komen hadden we vervoer nodig. Dat liep allemaal niet zo vlot. Alle bekende taxi en tuktukkers waren of nog half zat (op Nieuwjaarsdag bij volle maan is alkohol drinken hier bij wet verboden), of ze waren erop uit naar familie en/of vrienden. Uit eidelijk bij een blauwe (heilige kleur voor Moslims) tuktuk terechtgekomen, die,die dag nog wel een paar rupies kon gebruiken. Hij arriveerde precies op de afgesproken tijd om ons op te halen. alles leek perfekt. Ergens gestopt, om een fles water in te slaan, zag ik dat hij voor SL-begrippen wel erg veel afrekende. Aanvankelijk vertelde hij ,dat hij overtuigd Moslim was.Hij had gehoord van kennissen, dat er in A'dam wel erg veel slechte moslims woonden.Na een sigaret van Lida gebietst te hebben, stak hij even later een jointje op. op mijn vraag of dat wel echt de beboeling van Mohammed was, zei hij, dat hij ook arak dronk, maar voor de rest was hij een "goeie")zei hij. Na een poosje zat hij in een met slot afgesloten dasboardkastje te rommelen en kwam er quat tevoorschijn. na dat genuttigd te hebben en we inmiddels in de buurt van Negombo waren begon hij wat onzeker te rijden. na drie à vier keer de weg gevraagt te hebben, waarvan hij zei deze perfekt te weten, stopte hij hij het zgn. Hallands Kanaal, waarin hij de hele inhoud van zijn maag leegde, inclusief de rooie troep van de quat. Na wat nagespoeld te hebben, vervolgde hij de rit. Aangekomen in Paradise Holiday Village had hij honger. Ik bood hem een maaltijd aan, die hij weigerde. Na de afgesproken prijs betaald (plus wat voor eten onderweg?) en een Happy New Year voor de rest van de dag gewenst te hebben, verdween deze op zijn minst vreemde volgeling van Mohammed. Misschien wel naar zijn vrouw, die wel 5 keer belde waar hij bleef om met de kinderen ergen naartoe te gaan.