Het verhaal van onze gids over gedoneerde gelden. De Engelse dame, de regering,de geschonken goederen etc. (sokken, die niemand hier draagt, toiletpapier, dat niemand hier gebruikt en barbeque's, waarvan bijna niemand wist ,dat ze bestonden

Hoewel wij toch allerminst ramptoeristen te noemen zijn, hebben we bewust gekozen voor een route per tuktuk door een gebied langs de kust, waar de tsunami op een verschrikkelijke manier heeft huis gehouden. Overal zijn de materiële gevolgen nog erg goed zichtbaar. Veel mensen, die dit hebben overleefd zijn inmiddels naar een ander onderkomen verhuisd, vaak ver van waar ze eerst hun schaarse geld verdienden. Veel overvolle begraafplaatsen en monumenten, ter nagedachtenis aan, langs de weg herinneren aan deze trieste gebeurtenis. Nog heel veel bijna geheel of gedeeltelijk vernielde huisjes en en andere onderkomens, kapotgeslagen vissersschepen, waarvan de eigenaren waarschijnlijk nooit meer levend teruggevonden zijn of aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dood zijn, staan of liggen er nog als triest aandenken.
Aangekomen in Galle, waar we dezelfde kamer als 2 jaar kregen toegewezen in het prachtig gelegen Rampart Guesthouse. op een van onze wandelingen ontmoetten we iemand, die werkte voor het departement van archeologie. Hij probeerde als aanvulling op zijn toekomstige pensioen, een rupiaatje extra te verdienen door als gids een rondleiding te geven. Hij gedroeg zich zeker niet opdringerig, wat je hier van velen niet kan zeggen. In korte tijd wist hij ons te overtuigen, dat hij wel heel erg veel van de geschiedenis van Galle Fort wist, incl.jaartallen, al heb ik die niet allemaal gecontroleerd.
Op mijn opmerking, dat ze hier na al die jaren wel heel veel aan die Ollanders te danken hadden, o.a. veel mensenlevens gespaard zijn gebleven door de vestingen en de gedeeltelijk van koraal gevormde muren, die hier zo'n ruim 400 jaar geleden zijn neergezet. Hij beaamde dit ook, en vertelde dat daar waar wij liepen de muren
negen meter hoog waren en de golven twaalf meter.Op drie plaatsen hadden de muren het begeven. In het cricketstadion stond ongeveer 4 meter water, evenals in de stad buiten de muren. Binnen de muren was dat slechts 1.20 meter. Binnen de muren viel geen enkele dode, buiten de muren waren dat er in Galle en omgeving ongeveer 4000.
Zoals iedereen wel zal weten, kwamen er weer veeel hulpakties op gang.
Ik zal er een verwijzing inzetten(http://www.theguardian.com/cities/2014/jan/27/galle-intentions-tide-power-sri-lanka-tsunami) hoe die vnl. gelden waarschijnlijk werden besteed.
Één ervan, over een Engelse "lady" wil ik jullie echter niet onthouden.
Hier wonende, kon zij ter plaatse wel erg goed hulp bieden aan de getroffenen
in Galle en omgeving. Ze had haar bankrekening opengesteld voor stortingen t.g.v. de slachtoffers. Nu bezit zij hier 5 villa's in Galle Fort. Gehuwd met een Sri Lankaan heeft zij toch maar de benen genomen naar elders.(Alles volgens onze gids)
Nu zijn we inmiddels vertrokken naar Mirissa. Een plaatsje met (nu nog) een heel leuk strandje. De hotels worden er nu echter al de grond uitgestampt. De restaurants op het strand zijn al 3 keer zo graoot als vorig jaar. Ook aan Russen ontbreekt het hier ook niet. Gelukkig reizen ze nog in groepen en hebben wij er in de guesthouses weinig last van.
Mocht iemand van jullie nog het idee hebben hierheen te gaan: Ga snel, nu het nog leuk is.

Hier verwachten we toch wel 10 reacties op

Groetjes van ons.