MUINE-DALAT-NHA TRANG

Van Mui Ne naar Dalat.
Vanmorgen vroeg vertrokken met een busje en tot onze stomme verbazing waren wij eerst de enigste passagiers en ten slotte kwam er nog een man bij. Theo mocht meteen naast de chauffeur gaan zitten en ik er achter en daarachter die man. De man heeft me bijna 5 uur bezig gehouden met zijn geschiedenis. Het was een Vietnamees geboren in Noord- Vietnam en toen hij een jaar oud was met zijn ouders verhuisd naar Zuid-Vietnam. Op latere leeftijd kreeg hij een baan als officir bij het leger van het zuiden. Maar toen begon eigenlijk voor hem de ellende. Eerst vielen de Amerikanen het Zuiden binnen en vele jaren later het Noorden die de winnaar was.De man werd opgepakt en heeft 4 jaar in een concentratiekamp gezeten.Toen hij vrij kwam is hij met een boot met wel 60 mensen gevlucht naar Malesie en van de 60 mensen waren er 20 over, die in kamp Holland? Terechtkwamen.Vanuit Malesie heeft hij toen de sprong naar
Australie gemaakt waar hij nu nog woont, maar zijn moederland kan hij niet vergeten en nu was het mogelijk om het te bezoeken.Hij was blij dat wij hollanders waren want met de amerikanen heeft hij niet veel op alleen de dollars zijn goed. Hij zei in je gezicht lachen ze en achter je rug proberen ze je een dolk in je rug te steken, zo was het ook met de Jappen.Normaal doe ik een dutje in de bus maar hij bleef maar vertellen en zo hoor je nog eens wat.Hij was een boedhist en ik zei ik ook en liet hem mijn hangertje zien en hij zei toen dan zijn wij broeders en zusters.prima toch. De volgende dag wilden we een kijkje bij een heel groot meer gaan nemen want omdat meer is van alles te doen.Wij er naar toe gelopen wat bleek er stond geen druppel water meer in dat meer vanwege een nieuwe dam was alles drooggelegd toen zijn we maar naar een grote bloememtuin-park gewandeld. Het was erg mooi. Zowat aan het meer lag een pagoda met hele mooie boedhabeelden en er was een groot feest in aantocht en ze waren hele mooie bouketten van bloemen aan het maken en aan het versieren.Theo heeft nog wat in het offerbakje gedaan dan heeft boedha ook weer een goede dag.
Vandaar uit maar weer verder gewandeld richting hotel.Al met al toch nog zo’n 8 kilometer gewandeld het ging wel tempo dulu maar anders ging het niet.Het was bloedheet en s’avonds bleek dat we aardig verbrand waren.Maar het was een fijne dag en aardig wat gehoord en gezien daarvoor kom je hier.Nou vrienden dit was eens een verslag van Lida uit Vietnam.Allemaal heel veel groetjes van mij.
Theo heeft het een en ander (de busreis) op zijn manier beleefd, hier zijn relaas.
Onze chauffeur Chan of Han was precies op tijd om ons op te pikken. Hij deed dit ritje al 15 jaar.
205km vv Dalat-Muine. Hij had dus een zichtbare tik. Maakte me wel zorgen, dat het ev. Epileptie kon zijn. Na een half uurtje waren we bij Phan Thiet en begonnen we aan een klim de bergen van de Central Highlands in. Hier en daar een overstekende hond, een hangbuikzwijn, ja zoeen als er op de foto staat, een paar koeien enz. enz. En achterin Lida maar babbelen met Kevin, voor ’t gemak noem ik die zo. Chan wist nog een knap restaurant onderweg, bleek bij een van de ongeveer 25 vietnamese minderheden , die hoofdzakelijk de bergen en de grensstreken bevolken. Het was me wat moois, maar het eten was prima, alleen het sanitair liet iets te wensen over. Chan had aan Kevin gevraagd of wij op papier wilden zetten, wat we vonden van zijn rijstijl etc. Heb ik maar op papier gezet, dat hij de beste chauffeur ter wereld was
tussen Dalat en Muine, Kevin vertaalde het en Chan bedankte ons wel 3 keer voor deze referenties. Als jullie ooit de ze chauffeur met dat briefje zien, even later zat hij teschelden over een bromfietser, die niet gauw genoeg naar zijn zin naar rechts ging. Bijna frontaal op een vrachtwagen.’t Is zowaar niet best voor je rikketik. Tijdens ons verblijf in Dalat zijn we hem nog 2 keer tegengekomen, bij het Sinhcafe, waar wij veel boeken. (busreis, hotel, tourtjes, boottrip etc. Misschien iets duurder dan ergens anders, maar wel betrouwbaar.
Vandaag hebben we Dalat alweer verlaten Helaas geen internet op de kamer, vandaar dit verlate verslag.
De busreis naar Nha Trang verliep zoals de vorige. Veel te kort inhalen, alle eventueel bestaande verkeersregels aan je laars lappen, 3 bijna botsingen, doorgetrokken strepen negeren etc. Daarnaast wel een formidabel uitzicht, wat wel wat aan de Dolomieten doet denken. Wel weer heel in Nha Trang, waar we (ik) morgen ga snorkelen, een zeeaquarium bekijken etc. De foto’s probeer ik op Acquoys chaak te plaatsen in de map Vietnam. Tot ziens.